Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Broken Knight" przeczytałam kilka dni temu i dalej nie mogę się pozbierać.
Nie jestem osobą bardzo emocjonalną, rzadko płaczę, rzadko się wzruszam. Na ponad 500 przeczytanych książek tylko 3 doprowadziły mnie do emocjonalnego rozbicia:
Promyczek, Kiedy pada deszcz (przeczytany od razu po Promyczku na poprawę humoru. Nie wyszło...) i Broken Knight.

Broken Knight zdecydowanie trafia na moją półkę kocham i nienawidzę. Kocham za miłość, za przyjaźń, za emocje, za prawdziwość. Nienawidzę, za to że roztrzaskała moje serce. Po kilku rozdziałach niestety zaczęłam przeczuwać co się wydarzy i wiedziałam, że to mnie rozbije. Ale nie spodziewałam się, że aż tak. Trochę już minęło czasu od kiedy czytałam książkę Chaos (historia Rosie i Deana) i myślałam, że już nie jest tam emocjonalnie "połączona" z postaciami z poprzedniej serii. Myliłam się. Nie mogłam przestać płakać, nie mogłam się uspokoić i do końca miałam nadzieję, że może jednak się uda.

L.J. Shen genialnie kreuje bohaterów, genialnie przekazuje emocje i nie idealizuje. Nie ukrywa bólu, smutku, wad, utraty i tego wszystkie co złe i brzydkie. Kreuje rzeczywisty a nie idealny świat.

Czy wrócę do tej książki? Chciałabym ale nie wiem czy dam radę. Na razie już na samą myśl chce mi się płakać.

Pisząc tą opinie jestem już po przeczytaniu następnej części "Angry God" i zdecydowanie mogę napisać, że książka Broken Knight, dla mnie, jest najlepsza z całej serii.

"Broken Knight" przeczytałam kilka dni temu i dalej nie mogę się pozbierać.
Nie jestem osobą bardzo emocjonalną, rzadko płaczę, rzadko się wzruszam. Na ponad 500 przeczytanych książek tylko 3 doprowadziły mnie do emocjonalnego rozbicia:
Promyczek, Kiedy pada deszcz (przeczytany od razu po Promyczku na poprawę humoru. Nie wyszło...) i Broken Knight.

Broken Knight...

Po przeczytaniu książek "Wrogowie" i "Bennett Mafia" bez zastanowienia sięgnęłam po "Chłopak na zawsze" no i się zawiodłam.
Opis w żaden sposób nie zdradza, że książka jest powiązana z serią "Fallen Crest", która nie przypadła mi do gustu i gdybym wiedziała, to raczej bym po nią nie sięgnęła. Prawdopodobnie imiona bohaterów powinny mnie na to naprowadzić ale w przypadku tej serii kompletnie nie zawracałam sobie głowy zapamiętywaniem imion.

Jest to dla mnie zdecydowanie nie miłe zaskoczenie bo mam wrażenie jakbym miała styczność z dwoma różnymi autorkami. Styl pisania, brak płynności, kiepska kreacja bohaterów, słabe dialogi i cały czas miałam wrażenie, że czytam książkę z Wattpada, które do dobrze napisanych (w większości) nie należą (albo ja na takie nie trafiłam). Zachowanie bohaterów było często irytujące, dialogi płytkie, czasami nie pasujące do zdarzeń.

Czy jest to dobra książka? Nie.
Czy jest to słaba książka? Też nie.
Dla mnie jest obojętna. Nie wywołała we mnie emocji, czytając nie zastanawiałam się co będzie dalej. Taki krótki przerywnik pomiędzy książkami.
Czy chętnie do niej wrócę i przeczytam jeszcze raz? Nie.
Na plus jest to, że książkę czyta się szybko i łatwo.

Po przeczytaniu książek "Wrogowie" i "Bennett Mafia" bez zastanowienia sięgnęłam po "Chłopak na zawsze" no i się zawiodłam.
Opis w żaden sposób nie zdradza, że książka jest powiązana z serią "Fallen Crest", która nie przypadła mi do gustu i gdybym wiedziała, to raczej bym po nią nie sięgnęła. Prawdopodobnie imiona bohaterów powinny mnie na to naprowadzić ale w przypadku tej...

Po zakończeniu "Ten, którego pragnę" nie mogłam się doczekać trzeciego tomu. Tak jak w poprzedniej części: styl autorki, naprzemienna narracja i prowadzenie akcji zdecydowanie na plus. Kreacja bohaterów świetna. Bardzo polubiłam Johna i Milę. Nie byli wkurzający i nie budzili we mnie negatywnych emocji. Nawet powolne tempo w rozwoju ich relacji, które było narzucone przez Johna, nie było denerwujące.

Ta cześć podobała mi się bardziej niż poprzednia. Myślę, że spowodowane jest to tym, że jednonocna przygoda i nagłe spotkanie w pracy jest bardziej oklepane i często pojawia się w książkach. Wiem, samotny ojciec, który potrzebuję pomocy to też nic odkrywczego ale zdecydowanie takich książek jest mniej.

"Ten, którego szukam" to książka, której zakończenie można łatwo przewidzieć. Już na początku wiedziałam jaki będzie finał i w jakim kierunku potoczy się relacja Johna i Mili, ale nie zmienia to mojego nastawienia do książki.

Nie znalazłam w niej wielkich emocji ale na pewno miło spędziłam czas. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Zdecydowanie będę do niej wracać.
Polecam!

Po zakończeniu "Ten, którego pragnę" nie mogłam się doczekać trzeciego tomu. Tak jak w poprzedniej części: styl autorki, naprzemienna narracja i prowadzenie akcji zdecydowanie na plus. Kreacja bohaterów świetna. Bardzo polubiłam Johna i Milę. Nie byli wkurzający i nie budzili we mnie negatywnych emocji. Nawet powolne tempo w rozwoju ich relacji, które było narzucone przez...